Alles over
Mijn trauma rond Fysica, open en bloot in een aula. Ik toon mijn rapport van het zesde middelbaar. Full screen.
Sorry (not sorry) aan de Mark Zuckerbergen van deze wereld. Want ik raadde al heel wat onderzoeksteams af om (nog) in te zetten op sociale media.
Deze keer kom ik niet met roze post-its en white board-stiften de ruimte binnen. Wel houd ik zes kilo heel warme pizza in mijn handen. Een evaluatiemomentje met de smaak van quattro stagioni.
En dàt wens ik jou voor 2024: een manier van communiceren die jou goed af gaat. Iets dat je consistent kan doen, zonder te wringen, zonder uit te stellen.
Gisteren zat ik nog eens in de cinema. Niet met mijn lief en zo’n grote bak popcorn. Wel met mensen die al generaties lang op de foor staan.
Een journalist die mij belt om in de studio te zitten bij Jan Hautekiet? Wie ben ik om zo’n interview in primetime te geven?
Wat houdt jou tegen om nog een stap verder te gaan? Om je stem een keer meer te verheffen, dat podium te pakken, die spannende boodschap te brengen?
Hebben we die app, podcast of video wel écht nodig? Misschien wel. Misschien niet. Kan het misschien ook op een andere manier?
De boodschap van mijn sessie? In plaats van jezelf te blokkeren omdat contact leggen met ‘hét beleid’ onmogelijk lijkt, focus op waarom je die wil bereiken. Wie wordt jouw gesprekspartner? Wat heeft die nodig en hoe?