Twee leerkrachten van het middelbaar hebben mij ooit ‘arrogant’ genoemd.
Omdat ik, waarschijnlijk, een keer, mijn stem heb verheft. Ik heb een keer iets gezegd dat ze totaal niet van mij verwachtten. Maar dat was het dan. Ik werd niet in ‘t gevang gegooid. Ik werd niet opgepakt. Geen represailles of dreigementen.
Ik was en ben vrij. En die vrijheid is voor mij zo vanzelfsprekend. Ik ben ermee opgegroeid. Wat een privilege.
En net die vrijheid is zo ontoereikend voor anderen. Voor een onverwachte opmerking kan je zomaar in ‘t gevang vliegen.
Dan denk ik bijvoorbeeld aan de zussen van mijn goede vriend Habib die in Afghanistan wonen. Dan denk ik aan de 2,2 miljoen mensen in Gaza. De meisjes in Iran. Dan denk ik ook aan al die mensen in België die niet vrij zijn om ontelbare redenen. En aan de zovele onderdrukten op onze wereldbol.
Vrijheid is niet vanzelfsprekend.
En net daarom vier ik die vrijheid elke maand. Vandaag en morgen ben ik in Mons (Bergen). Alleen. Dan ben ik twee dagen weg. Zonder werk. Zonder kinderen. Zonder lief of vriendin. Ik volg mijn eigen gevoel, mijn intuïtie. Ik noem ze mijn #egotrip.
Waarom vraag je? Omdat het me helpt om het grotere plaatje te zien. Omdat mijn beste ideeën vaak op die #egotrips ontstaan. Omdat ik vanuit die twee dagen van ultieme vrijheid een beter mens kan zijn. Omdat ik als introvert zo mijn stem leer kennen die misschien van nut kan zijn voor zij die dat niet kunnen.
Wat doe jij met jouw vrijheid? Benut je die al tegoei? Wat houdt jou tegen om nog een stap verder te gaan? Om je stem een keer meer te verheffen, dat podium te pakken, die spannende boodschap te brengen?
Met vrije groetjes
P.S. Ik ben daar om met jou jouw stem te vinden. Boek nu vrijblijvend jouw kennismakingsgesprek in en dan hoor ik graag waar jij het verschil wil maken.