Nog voor ik goed en wel wakker ben
*auwtch*
hijs ik me in die vaalroze loopbroek in plaats van een gewone broek.
Een klein uurtje later hoor ik dan elke keer opnieuw: “amai, goed bezig! Sportief.”
En elke keer opnieuw zeg ik: “euhm, dankjewel”. (Ik heb leren complimenten aannemen, hoor je?)
Maakt dat van mij ineens een sportieve? Bwa, niet per se. Wat dan wel? Volgens mij maakt dat van mij een consistente.
Dat loopje in het park nadat ik mijn kindjes naar school heb gebracht, is deel van mijn ochtendroutine. Er is geen tijd om excuses te verzinnen of uitstelgedrag te vertonen. Ik doe het gewoon. En dat lopen gaat me goed af: ik word er content van. Het werkt voor mij.
Net zoals lopen deel uitmaakt van mijn routine, zijn deze mailtjes naar jou dat ook. Elke week opnieuw. Het gaat me goed af, ik krijg fijne reacties en vragen. Ik heb mijn manier van communiceren met jou gevonden.
En dàt wens ik jou voor 2024: een manier van communiceren die jou goed af gaat. Iets dat je consistent kan doen, zonder te wringen, zonder uit te stellen. En de tijd en ruimte krijgen om daarin te groeien. Trouwens: als je daarbij hulp of inspiratie kan gebruiken, weet je me te vinden eh?
Tot zover mijn eindejaarswens.
Met enthousiaste groetjes
