Deze keer kom ik niet met roze post-its en white board-stiften de ruimte binnen. Wel houd ik zes kilo heel warme pizza in mijn handen. Want ik wil wel eens horen wat de onderzoekers van het Onderzoekscentrum Duurzame Industrie vonden van onze samenwerking. Een evaluatiemomentje met de smaak van quattro stagioni dus.
De uitdaging? Een jong onderzoekscentrum, dat nog geen jaar geleden gevormd werd vanuit twee expertisecentra. Met drie redelijk uiteenlopende onderzoekslijnen. Die fantastische onderzoekers doen bijvoorbeeld aan spannende reverse engineering van netwerken in auto’s, vergroenen onze chemische processen en ontwikkelen algoritmes voor pizzakoeriers 😊.
Hoe communiceer je vanuit een team met al die verschillende projecten? Wat is het grotere verhaal? En ‘het werkveld’ is zo immens groot. Hoe baken je dat af? Welke kanalen zet je in zodat de belangrijkste stakeholders jou vinden in plaats van jij hen?
Van niks naar “ze bellen mij”
In zes workshops, verspreid over zes maanden, mocht ik met Jeroen, Remco, Winke en Ben meedenken en hen motiveren om met hun onderzoek naar buiten te komen. Helemaal op hun maat ontwikkelden we een plan van aanpak.
“We zijn een half jaar verder, en ongelooflijk wat we allemaal gedaan hebben. Het plan werkt. We komen eindelijk naar buiten. Heel de tijd planten we zaadjes en mensen beginnen over ons onderzoek te babbelen. Dat is de beste reclame die je kunt hebben.”
Enthousiast praat Ben verder: “Op zes maanden tijd zijn we gegaan van eigenlijk niks naar: goh, ze bellen mij”. Ze sommen op wat er in die zes maanden allemaal gebeurd is. En dat is veel: zoals ontelbare interviews in kranten, vakmedia en podcasts, presentaties op events, en de organisatie van een eigen event waar “iedereen van hun sokken werd geblazen”. Dat smaakt naar nog meer.
Uit de tent lokken
Samen brachten we de fundamenten van hun communicatie in kaart: doelstellingen en doelgroepen, boodschappen en communicatieformats. En ook liet ik hen minder gekende paden exploreren. Voorzichtig maar met de nodige motiverende vibes zoals je van mij mag verwachten.
“Je lokte ons uit onze tent om te communiceren. Om ook verschillende kanalen te proberen. Bijvoorbeeld: vroeger deden we weinig met de pers en media. Nu doen we dat wel. Dat is nieuw terrein voor ons. We hebben dat extra duwtje gekregen”, vertelt Remco.
Team-denken: wat is the bigger picture?
Onderzoekers werken vaak op hun eigen onderzoeksproject, een eigen eilandje. En als er dan ook nog afgebakende onderzoekslijnen zijn, creëert dat nog eens eilandjes. Maar wat is dan het grotere verhaal?
Jeroen, hoofd van het onderzoekscentrum, vertelt: “Ons onderwerp is zo breed. We waren op zoek naar the bigger picture. En die hebben we nu gevonden. Ik laat die vakjes meer en meer los als ik naar buiten kom.”
Winke, die invriesprocessen efficiënter maakt, is blij: ‘want ik voel dat ik niet meer alleen ben, we hebben ons onderzoekscentrum. Ik moet niet heel de tijd over mijn eigen onderzoek praten, ik kan ook over ons ander onderzoek praten. Dat is iets wat ik ervoor nooit deed.”
Zo fijn om allemaal te horen. En nog een wist-je-datje over de pizza’s? Op één uur tijd eten we in totaal drie kilo pizza. Nog drie kilo te gaan dus. “Ik heb geen bezwaar tegen koude pizza”, zegt Remco nog.
- Om hun boodschap ook hier te brengen: het onderzoekscentrum Duurzame Industrie is altijd op zoek naar samenwerkingen met andere instellingen en bedrijven. Laat me zeker weten als ik jullie matchmaker mag zijn.
- Om ook mijn eigen boodschap ruimte te geven: zo’n plan van aanpak uitdokteren is écht mijn ding, helemaal op maat van jouw project of team. Met als doel: het verschil maken met jouw onderzoek via communicatie. Laten we kennismaken & dan kom ik ook af met iets lekkers tijdens ons evaluatiemomentje.