Als een voorovergebogen mensachtige probeerde ik én hem én mezelf in evenwicht te houden. De macadam zweette even hard als mijn huid.
“Laat mij niet loooos, mama!” Dit zei Alex, mijn zoon van bijna vier. Ik leerde hem onlangs fietsen. Voor de eerste keer mét pedalen.
Hoe ik hem leerde fietsen? Aan de hand van een flashy video met Paw Patrol als avatar? Neen. Op dezelfde manier als ik mijn stoere dochter leerde fietsen drie jaar geleden? Neen.
Hij had iets nodig op zijn maat.
Zonder veel ‘blabla’ en theoretische uitleg liet ik hem zelf experimenteren: zijn eigen evenwicht houden, vallen en terug opstaan. Af en toe gilde hij in mijn oor: “Laat mij niet loooos, mama!”. Dan hield ik hem terug strakker vast. Dat was wat hij op dat moment van mij nodig had.
Net zoals niet elk kind leert fietsen aan de hand van een standaard videootje van Paw Patrol, is er voor de communicatie van jouw onderzoek ook geen one size fits all oplossing.
Speciaal voor onderzoekers ontwikkelde ik een traject dat toelaat om sterk op maat te werken. Ik duik mee in de diepte van jouw onderwerp. En ja, ik ga ook zelf door de modder.
We houden rekening met jouw struggles, met jouw talenten en met de mensen die absoluut van jouw onderzoek moeten weten.
Vanwaar jij ook start, welke ervaring je ook al hebt. Ik duw je verder in gang dan dat je ooit ging doen zonder mij. Op je bek gaan en terug opstaan was nog nooit zo leerrijk.
Samen werken we aan een doordacht plan om met jouw onderzoek iets in beweging te zetten. Wat zijn jouw dromen én struggles als onderzoeker? Laat me weten waarbij ik jou kan helpen.
“Ik kan het zééééélf!”, zei Alex na enkele keren vallen en opstaan. Fier en voldaan liet ik hem los. Zo kan ik ook fier en voldaan de onderzoekers met wie ik werk loslaten. Want ik weet dat ze het vanaf dan ook zonder mij kunnen.
Met enthousiaste groetjes
P.S. Via een eenvoudig mailtje toets je bij mij af of jouw onderzoek baat heeft bij mijn hulp. Twijfel niet om aan mijn mouw te trekken!