Eén telefoontje. Meer was niet nodig.
Ik mocht op de koffie bij de schepen van Markten en Foren. Elke cel in mijn lijf stond paraat, in overtuigingsmodus. Een, twee, drie steengoede argumenten waren top of mind.
Mijn doel van de vergadering? Een kermisstandje plaatsen op de Antwerpse Sinksefoor met een video over hoe de kermis er 100 jaar geleden uitzag. Wetenschap op de foor dus, net zoals vroeger het geval was. Ik houd van ‘meta’, merk je dat?
De stem in de parlefoon beveelt me naar de eerste verdieping te gaan. Zo’n parlefoon: altijd raar vind ik dat, dat mensen jou kunnen zien maar niet vice versa. Brrr. Maar dus: ik naar boven. Ik word heel vriendelijk onthaald door Hendrik, toenmalig kabinetsmedewerker van Markten en Foren.
“De schepen komt zo”.
Na enkele nipjes Ordal-spuitwater en een gezellige babbel over papers en proffen komt de schepen aan met een brede glimlach. “En, wanneer willen jullie dat graag organiseren? Ik heb mijn woordvoerder mee zodat jullie al wat plannen kunnen maken voor het persmoment”.
Dat gaat vlotjes. Die Julie in overtuigingsmodus had ik evengoed kunnen thuislaten. Wetenschap op de Sinksefoor in 2024: check!
Dit Sinksefoor-verhaal is één van mijn ervaringen met beleid. Ik heb ook andere, meer uitdagende ervaringen, maar dat is voor een andere keer. Nu ben ik benieuwd naar jou:
Welke ervaringen met beleidsmakers heb jij? Veel of net geen enkele? Vind je het gemakkelijk of net heel moeilijk om ze te bereiken? Komt het in jou op om ze überhaupt te contacteren?
Met enthousiaste groetjes
P.S. Héél benieuwd naar jouw ervaring (of niet-ervaring) met beleidsmakers. Laat het mij weten. Dat moeten geen volzinnen zijn ofzo, hou het maar lekker informeel en wat voor jou het gemakkelijkste is.