Jij hebt ongelooflijk veel geduld

Beste onderzoeker

Chapeau.

Ik heb bewondering voor jou. Want jij hebt geduld. Ongelooflijk veel geduld.

Ik zou het niet kunnen: zolang wachten op een artikel dat uiteindelijk, na een jaar of meer, gepubliceerd wordt in een peer reviewed tijdschrift. Olé, eindelijk die champagnefles kraken. Hoelang stond deze al in de frigo?

Ook al heb ik veel bewondering voor jouw geduld, denk ik tegelijkertijd: waarom los je nog niet zoveel over jouw lopende onderzoek? Bij die mensen die écht iets moeten weten van jouw onderzoek?

Ik hoor je zeggen: “We zijn nog niet zeker.” “We hebben nog niets te vertellen zonder onze resultaten.” “We willen nog niets lossen over onze methode.” “We willen het onderzoek niet beïnvloeden.”

Dat snap ik natuurlijk.

Maar wist je dat je zoveel kunt betekenen, nog voordat de resultaten geprint staan in dat vaktijdschrift? Wat dan, vraag je? Wel:

• Je kunt uitzoomen en je bredere topic op de agenda zetten. Of op de kaart, als je liever kaarten dan agenda’s hebt.
• Je kunt nuance brengen aan het gepolariseerde debat. In plaats van je ambetant te maken over die polarisatie.
• Je kunt inhaken op de actualiteit. Haakjes en invalshoeken, daar houden journalisten (en lezers) van. En de fiere bomma ook!
• Je kunt de relevante stakeholders leren kennen. Als je uitzoomt, zijn er ineens zoveel mensen bezig met jouw topic die jouw inzichten kunnen gebruiken. En jij die van hen.
• Je kunt zelfs al voorlopige resultaten geven. Ja, echt waar. Niet altijd, maar meestal wel.

Je kunt dus zoveel voordat je die resultaten gepubliceerd krijgt. Waar wacht je nog op?

I’m here to help you!​ Wanneer communiceren? Met wie precies? Hoe kan dat op een manier die bij jou past? Waarover dan wel?

Op verschillende manieren kan je met me samenwerken. Van kort en intens tot diepgaand en duurzaam.

Ontkurk wat vaker die champagne! Het leven is te kort om te wachten.

Santé!