Jarenlang was ik naïef.
Om te denken: “Als we maar (helder) genoeg informeren, dan komt het wel goed. Dan is onze plicht gedaan.”
Na 14 jaar ervaring in wetenschapscommunicatie weet ik dat het zo niet werkt. Spijtig genoeg. Ook wijst alle onderzoek uit, elke keer opnieuw, dat er een zwak verband is tussen wetenschappelijke kennis van iemand en diens gedrag*.
Bijvoorbeeld: iemand die te weten komt dat de vlees- en zuivelindustrie enorm vervuilend is (kennis), zal niet per se veganistisch beginnen eten (gedrag).
Hiermee confronteerde ik onderzoekers van KU Leuven in een lezing, georganiseerd door The Good Wave, het netwerk voor effectieve klimaatactie. Ik toon hen onder andere een grafiek van mijn beste ex-collega’s over welke thema’s mensen belangrijk vinden (zie grafiek hieronder). Wat blijkt? ‘Klimaat’ en ‘milieu’ bengelen achteraan met 2% en 3%. Auwch.
Wat nu? We mogen als onderzoeker meer ‘den boer op’ zoals ze zo mooi zeggen in ’t Vlaams. Botten aan en het veld in! We mogen meer gaan babbelen met onze onderzoekssubjecten en stakeholders, en vragen: “Wat vind jij belangrijk? Wat houdt je bezig? Hoe denk jij over …? Hoe voel je je over …?”
En ja, dat vergt wat tijd. En ja, dat vergt wat moed. En ja, we zijn dat niet gewoon. Maar het is wel onze rol om echt te onderzoeken wat er speelt.
What’s in it for you? Het verrijkt jouw onderzoeksvragen, hypotheses en onderzoek tout court. Het verrijkt jouw netwerk en samenwerkingen. Het verrijkt zelfs jouw levenservaringen. Verhalen te over voor in de aula of op conferentie.
Ik wens je alle goede moed en ben jouw grootste supporter aan de zijlijn.
Met lieve groetjes
